WIELCY KRESOWIACY - WŁADYSŁAW BUKOWIŃSKI
3 GRUDNIA 1974 ROKU W KATARGANDZIE ZMARŁ WŁADYSŁAW BUKOWIŃSKI – KAPŁAN, WIĘZIEŃ GUŁAGU, NAZYWANY „APOSTOŁEM KAZACHSTANU”.
Władysław Bukowiński urodził się 22 grudnia 1904 w Berdyczowie, Był synem Cypriana Józefa Bukowińskiego, oraz Jadwigi Scipio del Campo. .Dzieciństwo spędził we wsi Hrybienikówkana. Od 1914 roku pobierał naukę w gimnazjum kolejno w Kijowie, Żmerynce na Podolu i w Płoskirowie. W 1918 roku po śmierci matki, ojciec ponownie się ożenił z jej siostrą Wiktorią Scipio del Campo. Władysław miał dwoje rodzeństwa: siostrę Irenę i przyrodniego brata Zygmunta. Ojciec z uwagi na prześladowania bolszewików przeprowadził się wraz z rodziną do wsi Święcica, w powiecie sandomierskim, a następnie do podkrakowskiej miejscowości Pisary.. W Krakowie w 1921 roku Władysław uzyskał maturę w II Szkole Realnej w Krakowie, a następnie kontynuował studia prawnicze, które ukończył 24 czerwca 1926 roku. Jeszcze w tym roku wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze na Wawelu, 28 czerwca 1931 z rąk metropolity krakowskiego abp. Adama Stefana Sapiehy. Po święceniach na własną prośbę wyjechał na Kresy do Łucka. Tu został wykładowcą katechetyki i socjologii w seminarium duchownym. Był redaktorem czasopisma „Spójnia” i zastępcą redaktora „Życia Katolickiego”.
Jesienią 1939 roku został proboszczem katedry w Łucku. Aresztowany przez NKWD 22 sierpnia 1940 roku i skazany na osiem lat łagrów. Gdy zbliżali się do Łucka Niemcy, miał być przez Sowietów rozstrzelany. Kula cudem uniknęła kapłana. Kiedy początkiem 1945 roku Sowieci wkroczyli do Łucka został wraz z biskupem łuckim Adolfem Piotrem Szelążkiem i innymi księżmi aresztowany i skazany na 10 lat gułagu. Pracował przy wyrębie lasów i kopaniu rowów, a później w kopalni miedzi. Wszędzie niósł posługę kapłańską.
W 1954 roku został zwolniony z obozu i zesłany do Karagandy, gdzie pracował jako stróż na budowie. Prowadził tajne duszpasterstwo. W czerwcu 1955 roku otrzymał zgodę na powrót do Polski. Aby pozostać z wiernymi przyjął obywatelstwo ZSRR. Odbył wiele podróży misyjnych w głąb ZSRR. Został ponownie aresztowany za nielegalne utworzenie kościoła, agitację dzieci i młodzieży oraz posiadanie literatury antyradzieckie. Za te przestępstwa otrzymał trzy lata obozu pracy. Łącznie spędził w więzieniach i obozach pracy prawie 14 lat. Kilkakrotnie odwiedził Polskę w celach leczenia. Często spotykał się z kard. Karolem Wojtyłą. Będąc na wypoczynku na Podolu odwiedził w Wierzbowcu księdza Józefa Kuczyńskiego, a w Murafie księdza Antoniego Chomickiego.
25 listopada 1974 odprawił swoją ostatnią mszę świętą w Katargandzie, przyjął sakramenty z rąk ks. Aleksandra Chiry. Zmarł w szpitalu w Katargandzie 3 grudnia 1974 roku o godz. 5:00 z różańcem w ręku. Spoczął na nowym cmentarzu poza Karagandą. 9 września 2016 doczesne szczątki złożone w specjalnej krypcie katedry Matki Bożej Fatimskiej Matki Wszystkich Narodów w Karagandzie.. 11 września 2016 roku Karagandzie Władysław Bukowiński został wyniesiony na ołtarze.
Fot: Autor, nieznany, przed 1945 Źródło: Władysław Bukowiński, "Wszamfiki z Mikołaje" Gdańsk 1989